ആഗമനവാദം നിഗമനവാദം

ഇക്കണോമിക്‌ നോട്ട്‌ബുക്ക്‌‐ 91

യുക്തിചിന്തയുടെ രണ്ട് ആധാരശിലകളാണ് നിഗമനം (deduction) അഥവാ അനുമാനം, പ്രേരിതവാദം (induction) അഥവാ ആഗമനം. തത്വചിന്തയിലും ശാസ്ത്രീയ വിശകലനങ്ങളിലും മാധ്യമ വിചാരങ്ങളിലും ദൈനംദിന കാര്യങ്ങളിലുമെല്ലാം ഇവയ്ക്ക് വലിയ സ്ഥാനമുണ്ട്. വിമർശനാത്മക വിലയിരുത്തലുകൾക്കും പുതിയ അറിവുകളിൽ എത്തിച്ചേരുന്നതിലും ഈ രണ്ട് തരം അനുമാനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സൂക്ഷ്മമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത് നിർണായകമാണ്. മാധ്യമങ്ങളിലെ വാചകക്കസർത്തുകളെ ഇഴപിരിച്ചെടുത്ത് മനസ്സിലാക്കാനും പല വാദമുഖങ്ങളുടെയും പൊള്ളത്തരങ്ങൾ മനസിലാക്കാനും തർക്കശാസ്ത്രത്തിലെ അടിസ്ഥാന പരികല്പനകൾ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് സഹായകമാണ് എന്നതിനാലാണ് ഈ പംക്തിയിൽ ഇവയെ ഹ്രസ്വമായി പരിചയപ്പെടുത്താൻ തുനിയുന്നത്.

നിഗമനയുക്തി (Deduction )- പൊതുവായതിൽ നിന്ന് സവിശേഷമായതിലേക്ക്
പൊതുവായ തത്വങ്ങളിൽനിന്നോ ഉറപ്പുള്ള അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിൽ നിന്നോ സവിശേഷവും യുക്തിസഹവുമായ നിഗമനങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങുന്ന ചിന്താപദ്ധതിയാണിത്. അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ ശരിയാണെങ്കിൽ, നിഗമനവും തീർച്ചയായും ശരിയായിരിക്കും. ഇത് നിഗമനാത്മക വാദങ്ങളെ ഉറപ്പുള്ളതാക്കുന്നു. നിഗമനാത്മക വാദത്തിന്റെ സാധുത അതിന്റെ യുക്തിപരമായ ഘടനയെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്, അവയ്ക്കാധാരമായ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ യഥാർത്ഥ ലോകത്ത് ശരിയാണോ എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചല്ല.

നിഗമനാത്മക യുക്തിയുടെ ഒരു ക്ലാസിക് ഉദാഹരണം
1. എല്ലാ മനുഷ്യരും മരിക്കും.
2. സോക്രട്ടീസ് ഒരു മനുഷ്യനാണ്.
3. അതിനാൽ, സോക്രട്ടീസും മരിക്കും

ആദ്യത്തെ രണ്ട് അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിൽ നിന്ന് യുക്തിപരമായി ഉരുത്തിരിഞ്ഞ നിഗമനമാണിത്.

ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, സോക്രട്ടീസിന്റെ മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിഗമനം വെറുമൊരു സാധ്യതയല്ല; ആദ്യത്തെ രണ്ട് പ്രസ്താവനകൾ ശരിയാണെങ്കിൽ ഇത് ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ഒരു അനന്തരഫലമാണ്. ഇവിടെ വാദത്തിന്റെ ഘടനയ്ക്കനുസൃതമായി പൊതുവായതിൽ നിന്ന് സവിശേഷമായ സത്യത്തിലേക്ക് നാം എത്തിച്ചേരുന്നു.

നിഗമനാത്മക യുക്തിയുടെ കൂടുതൽ ഉദാഹരണങ്ങൾ
ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ ഉദാഹരണം:
l എല്ലാ സമചതുരങ്ങൾക്കും നാല് തുല്യ വശങ്ങളുണ്ട്. ○ രൂപം A ഒരു സമചതുരമാണ്. l നിഗമനം: അതിനാൽ, രൂപം A-യ്ക്ക് നാല് തുല്യ വശങ്ങളുണ്ട്.

ആദ്യത്തെ രണ്ട് പ്രസ്താവനകൾ ശരിയാണെങ്കിൽ, നിഗമനം നിസ്സംശയമായും ശരിയാണ്. രൂപം A ഒരു സമചതുരമായിരിക്കുകയും നാല് തുല്യ വശങ്ങൾ ഇല്ലാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നത് അസാധ്യമാണ്.

നിയമാധിഷ്ഠിത ഉദാഹരണം:
l അവസാന പരീക്ഷയിൽ 90%ത്തിനു മുകളിൽ മാർക്ക് നേടുന്ന എല്ലാ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും ‘A’ ഗ്രേഡ് ലഭിക്കും.
l രാമൻ അവസാന പരീക്ഷയിൽ 95% മാർക്ക് നേടി.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, രാമന് ‘A’ ഗ്രേഡ് ലഭിക്കും.

ദൈനംദിന യുക്തിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഉദാഹരണം:
l ചൊവാഴ്ച ലൈബ്രറി തുറന്നിരിക്കും. ○ ഇന്ന് ചൊവ്വാഴ്ചയാണ്.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, ലൈബ്രറി ഇന്ന്‌ തുറന്നിരിക്കുന്നു.

ശാസ്ത്രീയ തത്വത്തിന്റെ പ്രയോഗം:
l എല്ലാ ജീവികൾക്കും നിലനിൽക്കാൻ ഊർജ്ജം ആവശ്യമാണ്.
l ബാക്ടീരിയ ഒരു ജീവിയാണ്.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, ഒരു ബാക്ടീരിയക്ക് നിലനിൽക്കാൻ ഊർജ്ജം ആവശ്യമാണ്. ഇവിടെ ജീവശാസ്ത്രപരമായ ഒരു സാർവത്രികതത്വം ഒരു പ്രത്യേക തരം ജീവിയിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നു. നിഗമനാത്മക യുക്തിയെ നിർവചിക്കുന്ന പ്രധാന സവിശേഷതകൾ ഇവയാണ്:
● സാധുത (Validity): ഒരു വാദത്തിന്റെ നിഗമനം അതിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിൽ നിന്ന് യുക്തിപരമായി ഉരുത്തിരിയുന്നുവെങ്കിൽ അത് സാധുവായ വാദമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇതൊരു ഘടനാപരമായ സവിശേഷതയാണ്; ഒരു സാധുവായ വാദത്തിന് തെറ്റായ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളും തന്മൂലം തെറ്റായ നിഗമനവും ഉണ്ടാകാം.
● ശക്തി (Soundness): എല്ലാ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളും ശരിയായ സാധുവായ ഒരു വാദത്തെ ശക്തമായ വാദമായി കണക്കാക്കുന്നു. ഒരു ശക്തമായ വാദം ഒരു യഥാർത്ഥ നിഗമനം ഉറപ്പാക്കുന്നു.
● അനിവാര്യത (Necessity): നിഗമനം അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളുടെ അനിവാര്യമായ അനന്തരഫലമാണ്. അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടാൽ നിഗമനത്തിൽ നിന്ന് യുക്തിപരമായി രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയില്ല.
● വിപുലീകൃത സാധ്യതയില്ലാത്തത് (Non-ampliative): നിഗമനാത്മക യുക്തി, അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിൽ ഇതിനകം തന്നെ, പരോക്ഷമായിട്ടാണെങ്കിലും, അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾക്കപ്പുറം പുതിയ വിവരങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നില്ല. ഇതിനകം അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കാൻ അവ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം.

ഗണിതശാസ്ത്രം, കമ്പ്യൂട്ടർ ശാസ്ത്രം തുടങ്ങിയ മേഖലകളിൽ നിഗമനാത്മക യുക്തി പരക്കെ പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട് . അവിടെ സ്ഥാപിതമായ തത്വങ്ങളും നിർവചനങ്ങളും പുതിയ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ ഉരുത്തിരിച്ചെടുക്കാനും കമ്പ്യൂട്ടേഷണൽ പ്രക്രിയകൾ പരിശോധിക്കാനും ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് സിദ്ധാന്തങ്ങൾ തെളിയിക്കുന്നതിനും, അടഞ്ഞ വ്യവസ്ഥകളിലെ അനുമാനങ്ങൾ പരിശോധിക്കുന്നതിനും, സൈദ്ധാന്തിക നിർമ്മിതികളിൽ ആന്തരിക സ്ഥിരത ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും ശക്തമായ ഒരു ചട്ടക്കൂട് നൽകുന്നു.

ആഗമന യുക്തി: സവിശേഷമായതിൽ നിന്ന് പൊതുവായതിലേക്ക്
നിഗമനവാദത്തിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായി, താഴെ നിന്ന് മുകളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്ന ഒരു സമീപനമാണ് ആഗമനയുക്തി . ഇത് പ്രത്യേക നിരീക്ഷണങ്ങളിൽ നിന്നോ, പാറ്റേണുകളിൽ നിന്നോ, ഉദാഹരണങ്ങളിൽ നിന്നോ വിശാലമായ സാമാന്യവൽക്കരണങ്ങളിലേക്കോ, അനുമാനങ്ങളിലേക്കോ, സിദ്ധാന്തങ്ങളിലേക്കോ നീങ്ങുന്നു. ഇവിടെ നിഗമനത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തിലാണ് നിർണായകമായ വ്യത്യാസം: നിഗമനാത്മക വാദങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ആഗമനവാദത്തിലൂടെ എത്തിച്ചേരുന്ന നിഗമനം അതിന്റെ എല്ലാ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളും ശരിയാണെങ്കിൽ പോലും സത്യം ഉറപ്പാക്കുന്നില്ല എന്നതാണ് . പകരം, ആഗമന വാദം ചെയ്യുന്നത് , ശേഖരിച്ച തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിഗമനങ്ങളെ സാധുതയുള്ളത് അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിസഹമായത് എന്ന് സ്ഥാപിക്കലാണ്.
ഉദാഹരണം:
1. ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടുള്ള എല്ലാ കൊക്കുകളും വെളുത്തതാണ്.
2. അതിനാൽ, എല്ലാ കൊക്കുകളും വെളുത്തതാണ്.

ഇതൊരു പൊതുവായ നിഗമനമാണ്, പരിമിതമായതും എന്നാൽ സ്ഥിരതയുള്ളതും അനുഭവത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതുമായ ഒരു സാമാന്യവൽക്കരണം. ഈ ഉദാഹരണത്തിലെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ വാസ്തവത്തിൽ ശരിയാണെങ്കിൽ പോലും (നിരീക്ഷിച്ച എല്ലാ കൊക്കുകളും വെളുത്തതാണ് എന്നത് ), നിഗമനം ശരിയായിരിക്കണമെന്നില്ല. ഞാൻ എന്റെ ചുറ്റുപാടുകളിൽ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി നാളെ എവിടെ നിന്നെങ്കിലും ഒരു കറുത്ത കൊക്ക് കടന്നുവരാനുള്ള സാധ്യത നില നിൽക്കുകയാണ്. ആഗമന വാദത്തിൽ അന്തർലീനമായ പിഴവുകൾക്ക് പ്രശസ്തമായ ഒരു ഉദാഹരണമാണിത്.

ഇവിടെ നിഗമനം നിരീക്ഷിച്ച ഡാറ്റയ്ക്കപ്പുറം വ്യാപിക്കുന്ന ഒരു സാമാന്യവൽക്കരണമാണ്, അതിനാൽ ഇതിന് ഒരുതരം അനിശ്ചിതത്വമുണ്ട്. സാമൂഹ്യശാസ്ത്ര സിദ്ധാന്തങ്ങളിലെ ,വിശേഷിച്ച് സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിലെ പല പിഴവുകളും ഇത്തരത്തിൽ പതിവായി നാം കണ്ടു വരുന്നതാണ്.
കൂടുതൽ ഉദാഹരണങ്ങൾ

പാറ്റേണുകളുടെ നിരീക്ഷണം:
l നിരീക്ഷണം 1: ഈ മരത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ പറിച്ച ആദ്യത്തെ അഞ്ച് ആപ്പിളുകൾ പഴുത്തതായിരുന്നു.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, ഈ മരത്തിലെ എല്ലാ ആപ്പിളുകളും പഴുത്തതാണ്.

പരിമിതമായ സാമ്പിളിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു സാമാന്യവൽക്കരണമാണിത്. ഇതൊരു സാധ്യതമാത്രമാണ് . പക്ഷേ മരത്തിന്റെ മുകളിലോ മറ്റ് ശാഖകളിലോ പഴുക്കാത്ത ആപ്പിളുകൾ ഉണ്ടാവാം.

പ്രവചനാത്മക പ്രേരിതവാദം:
l നിരീക്ഷണം 1: കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷമായി ഞാൻ നിരീക്ഷിച്ചപ്പോഴൊക്കെ എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ സൂര്യൻ കിഴക്ക് ഉദിക്കുന്നു.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, നാളെ രാവിലെയും സൂര്യൻ കിഴക്ക് ഉദിക്കും.

മുൻകാല അനുഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ശക്തമായ ഒരു നിഗമന വാദമാണിത് , പക്ഷേ ഇത് എത്രകണ്ട് സത്യമാണെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പ്രവചനമായിത്തന്നെ നിലനിൽക്കുന്ന ഒന്നാണ്, യുക്തിപരമായ ഉറപ്പല്ല. വളരെ ഉറപ്പുള്ളതെന്ന് നാം വിശ്വസിച്ചു പോന്നിരുന്ന പല ശാസ്ത്രസത്യങ്ങളും പിൽക്കാല അനുഭവങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ തകർന്നു വീഴുന്നത് നാം പലവുരു കണ്ടതാണ്.

സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകൾ വഴിയുള്ള സാമാന്യവൽക്കരണം:
l നിരീക്ഷണം 1: 1,000 വോട്ടർമാരിൽ നടത്തിയ ഒരു സർവേയിൽ 60% പേരും സ്ഥാനാർത്ഥി X-ന് വോട്ട് ചെയ്യാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തി.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, ഏകദേശം 60% വോട്ടർമാരും സ്ഥാനാർത്ഥി X-ന് വോട്ട് ചെയ്യും.

ഇത് ഒരു സാമ്പിളിൽ നിന്ന് ഒരു വലിയ ജനസംഖ്യയിലേക്ക് ഒരു നിരീക്ഷണത്തെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കുന്നു. കൃത്യത സാമ്പിളിന്റെ പ്രാതിനിധ്യത്തെയും വലുപ്പത്തെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇത് ഇപ്പോഴും ഒരു സാധ്യത മാത്രമാണ്.

സാദൃശ്യപരമായ ആഗമനവാദം:
l നിരീക്ഷണം 1: കാർ A, കാർ B, കാർ C യ്ക്ക് (എല്ലാം ഒരേ നിർമ്മാതാവിന്റെയും ഒരേ മോഡൽ വർഷത്തിലെയും) 1,00,000 മൈലുകൾക്ക് ശേഷം അവയുടെ ട്രാൻസ്മിഷനുകൾക്ക് തകരാർ സംഭവിച്ചു.
l നിഗമനം: അതിനാൽ, കാർ D-യുടെ (അതേ നിർമ്മാതാവിന്റെയും അതേ മോഡൽ വർഷത്തിലെയും) ട്രാൻസ്മിഷനും ഏകദേശം 1,00,000 മൈലുകൾക്ക് ശേഷം തകരാറിലാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
മറ്റ് ഉദാഹരണങ്ങളുമായുള്ള സാമ്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തെക്കുറിച്ച് നിഗമനത്തിലെത്തുന്നു. ഇത് സാധ്യതയുള്ള ഒരു ഫലമാണ്, പക്ഷേ എല്ലായ്‌പോഴും സംഭവിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പുള്ളതല്ല.
2. കാരണപരമായ അനുമാനം (ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ സാധാരണമായത്):
l നിരീക്ഷണം 1: കൈതച്ചക്ക കഴിക്കുമ്പോഴെല്ലാം എനിക്ക് തൊണ്ട ചൊറിച്ചിലും തടിപ്പും ഉണ്ടാകുന്നു.
l നിഗമനം: എനിക്ക് കൈതച്ചക്ക അലർജിയായിരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

ആവർത്തിച്ചുള്ള പ്രത്യേക ഫലങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒരു കാരണപരമായ ബന്ധം (അലർജി) നിങ്ങൾ അനുമാനിക്കുന്നു. വളരെ സാധ്യതയുണ്ടെങ്കിലും, ഒരു നിശ്ചിത രോഗനിർണയത്തിന് കൂടുതൽ പരിശോധനകൾ ആവശ്യമാണ്.

ആഗമനവാദത്തിന്റെ പ്രധാന സവിശേഷതകൾ ഇവയാണ്:
● സാധ്യത (Probability): നിഗമനം അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ നൽകുന്ന സാധ്യതയാണ്, ഉറപ്പല്ല. ഈ സാധ്യതയുടെ ശക്തി തെളിവുകളുടെ ഗുണനിലവാരത്തെയും അളവിനെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.
● വിപുലീകൃതം (Ampliative): ആഗമനവാദ നിഗമനങ്ങൾ വിപുലീകൃത സാധ്യതയുള്ളവയാണ്, കാരണം അവ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളിൽ വ്യക്തമായി അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾക്കപ്പുറം വ്യാപിക്കുന്നു. അവ പുതിയ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ, നിരീക്ഷിക്കപ്പെടാത്ത പ്രതിഭാസങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രവചനങ്ങൾ, അല്ലെങ്കിൽ വിശാലമായ ആശയപരമായ ചട്ടക്കൂടുകൾ എന്നിവ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.
● ശക്തി (Strength): ആഗമന വാദത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ നിഗമനത്തിന് ശക്തമായ പിന്തുണ നൽകുന്നുവെങ്കിൽ ശക്തമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ഇത് നിഗമനത്തെ വളരെ സാധ്യതയുള്ളതാക്കുന്നു. കൂടുതൽ തെളിവുകൾ, വാദം കൂടുതൽ ശക്തം.
● ബലഹീനത (Weakness): ആഗമനവാദത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾ നിഗമനത്തിന് കുറഞ്ഞതോ അപര്യാപ്തമായതോ ആയ പിന്തുണയാണ് നൽകുന്നതെങ്കിൽ സാമാന്യവൽക്കരണത്തെ ദുർബലമാക്കുന്നു.

ആഗമനവാദം അനുഭവപരമായ ശാസ്ത്രത്തിന്റെയും ദൈനംദിന പഠനത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാന ശിലയാണ്. ശാസ്ത്രജ്ഞർ നിരന്തരം പ്രത്യേക പ്രതിഭാസങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കുകയും, പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെയും സർവേകളിലൂടെയും ഡാറ്റ ശേഖരിക്കുകയും, തുടർന്ന് ആ നിരീക്ഷണങ്ങളെ വിശദീകരിക്കാനും ഭാവിയിലെ കാര്യങ്ങൾ പ്രവചിക്കാനും അനുമാനങ്ങളും സിദ്ധാന്തങ്ങളും നിയമങ്ങളും രൂപീകരിക്കാനും ആഗമനവാദം ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, മുകളിലേക്കെറിയപ്പെടുന്ന വസ്തുക്കൾ സ്ഥിരമായി ഭൂമിയിലേക്ക് പതിക്കുന്നതിന്റെ നിരീക്ഷണം ഗുരുത്വാകർഷണ നിയമത്തിന്റെ ആഗമനവാദപരമായ സാമാന്യവൽക്കരണത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. അതുപോലെ, ആരോഗ്യശാസ്ത്രരംഗത്തെ ഗവേഷണങ്ങളും പലപ്പോഴും ആഗമനവാദപരമായ യുക്തിയെ ആശ്രയിക്കുന്നു. പ്രത്യേക രോഗികളുടെ ഗ്രൂപ്പുകളിൽ പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്ന ചികിത്സകളുടെ ഫലങ്ങൾ നിരീക്ഷിച്ച് വ്യാപകമായ തോതിൽ കൂടുതൽ ജനങ്ങളിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നു.

അറിവ് നേടുന്ന പ്രക്രിയയിൽ നിഗമനത്തിന്റെയും ആഗമനവാദത്തിന്റെയും പരസ്പരബന്ധം
നിഗമന വാദവും ആഗമന വാദവും അവയുടെ യുക്തിപരമായ ഘടനയിൽ വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിലും, പ്രയോഗത്തിൽ സമന്വയിക്കപ്പെടാറുണ്ട്; പ്രത്യേകിച്ചും ശാസ്ത്രീയ രീതിയിലും സങ്കീർണ്ണമായ പ്രശ്നപരിഹാരത്തിലും അവ പലപ്പോഴും ശക്തമായ, സഹവർത്തിത്വപരമായ ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നു. മനുഷ്യന്റെ ജ്ഞാനാർജന പ്രക്രിയയിൽ ഇത് സുപ്രധാനമാണ്.

ശാസ്ത്രീയ അന്വേഷണത്തിന്റെ രീതിശാസ്ത്രം ഈ പരസ്പരബന്ധത്തിന് നല്ല ഉദാഹരണമാണ്:
1. നിരീക്ഷണം -Observation – (ആഗമനവാദം ): പ്രകൃതി ലോകത്തിലെ പ്രത്യേക പ്രതിഭാസങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കുകയോ ഡാറ്റ ശേഖരിക്കുകയോ ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് ശാസ്ത്രാന്വേഷണം ആരംഭിക്കുന്നത്. ഈ ആദ്യപടി അടിസ്ഥാനപരമായി ആഗമനവാദപരമാണ്.
2. അനുമാന രൂപീകരണം -Hypothesis Formation -(ആഗമനവാദം): ഈ പ്രത്യേക നിരീക്ഷണങ്ങളെയും തിരിച്ചറിഞ്ഞ പാറ്റേണുകളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കി, ശാസ്ത്രജ്ഞർ ആഗമനവാദപരമായി ഒരു പൊതു അനുമാനം രൂപീകരിക്കുന്നു.- നിരീക്ഷിച്ച പ്രതിഭാസങ്ങൾക്ക് ഒരു പരീക്ഷിക്കാവുന്ന വിശദീകരണം.
3. പ്രവചനം – Prediction- (നിഗമനം): പൊതുവായ അനുമാനത്തിൽ നിന്ന്, ശാസ്ത്രജ്ഞർ പിന്നീട് അനുമാനം ശരിയാണെങ്കിൽ സംഭവിക്കേണ്ട പ്രത്യേക ഫലങ്ങൾ നിഗമനാത്മകമായി പ്രവചിക്കുന്നു. ഇത് പൊതുവായ അനുമാനത്തെ ഒരു പ്രത്യേകമായ , പരീക്ഷിക്കാവുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നത് ഉൾപ്പെടുന്നു.
4. പരീക്ഷണം/പരിശോധന-Experimentation/Testing- (ആഗമനവാദം): ഈ പ്രത്യേക പ്രവചനങ്ങൾ ശരിയാണോ എന്ന് കാണാൻ പരീക്ഷണങ്ങൾ രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുകയും നടത്തുകയും അല്ലെങ്കിൽ കൂടുതൽ ഡാറ്റ ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ പരിശോധനകളുടെ ഫലങ്ങൾ പുതിയ പ്രത്യേക നിരീക്ഷണങ്ങൾ നൽകുന്നു, ഇത് ആഗമനവാദ പ്രക്രിയയിലേക്ക് തിരിച്ച് നൽകുന്നു.
5. സിദ്ധാന്തം പരിഷ്കരണം/സാമാന്യവൽക്കരണം-Theory Refinement/Generalization – (പ്രേരിതവാദം/നിഗമനം): പ്രവചനങ്ങൾ പുതിയ നിരീക്ഷണങ്ങളാൽ സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, അനുമാനം ശക്തിപ്പെടുന്നു (ആഗമനവാദം), ഇത് വിശാലമായ ഒരു സിദ്ധാന്ത രൂപീകരണത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. പ്രവചനങ്ങൾ തെറ്റാണെങ്കിൽ, അനുമാനം പരിഷ്കരിക്കുകയോ നിരസിക്കുകയോ ചെയ്യണം, ഇത് ആഗമനവാദപരമായ യുക്തിയുടെയും നിഗമനാത്മക പ്രവചനത്തിന്റെയും ഒരു പുതിയ ചാക്രിക പ്രക്രിയയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

ഈ ആവർത്തന പ്രക്രിയ, ആഗമനവാദപരമായ സാമാന്യവൽക്കരണങ്ങൾ നിഗമനാത്മക പ്രവചനങ്ങളിലൂടെ എങ്ങനെ കർശനമായി പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്നും, ആ പരിശോധനകളുടെ ഫലങ്ങൾ, ആഗമനവാദപരമായ യുക്തിയെ എങ്ങനെ കൂടുതലായി ഉൾകൊള്ളുന്നുവെന്നും പരിഷ്കരിക്കുന്നുവെന്നും, ഇത് അറിവിന്റെ വളർച്ചയുടെ ഒരു തുടർച്ചയായ ചക്രത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നുവെന്നും കാണിക്കുന്നു.

വെല്ലുവിളികളും തത്വചിന്താപരമായ പരിഗണനകളും
രണ്ടുതരം യുക്തിക്കും അതിന്റേതായ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്. നിഗമനത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, പ്രാഥമിക വെല്ലുവിളി അതിന്റെ യുക്തിപരമായ ഘടനയിലല്ല, മറിച്ച് അതിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളുടെ സത്യത്തിലാണ്. ഒന്നോ അതിലധികമോ തെറ്റായ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളുള്ള ഒരു നിഗമനാത്മക വാദം തെറ്റായ നിഗമനത്തിലേക്ക് നയിക്കും. നിഗമനത്തിന്റെ ഉറപ്പ് അതിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളുടെ ഉറപ്പിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങളുടെ വസ്തുതാപരമായ കൃത്യത ഉറപ്പാക്കുന്നതിന് പലപ്പോഴും അനുഭവപരമായ അന്വേഷണം ആവശ്യമാണ്.

സ്കോട്ടിഷ് തത്വചിന്തകനായ ഡേവിഡ് ഹ്യൂം ഉന്നയിച്ച “ആഗമനവാദ പ്രശ്നം’ ഏറെ പ്രശസ്തമാണ്. ആഗമനവാദത്തെ സംബന്ധിച്ച പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു വിമർശനമാണിത്. ആഗമനവാദപരമായ അനുമാനങ്ങളെ നമുക്ക് എങ്ങനെ ന്യായീകരിക്കാൻ കഴിയും എന്ന തത്വചിന്താപരമായ ഒരു ചോദ്യമാണിത്. ഒരു കാര്യം മുമ്പ് സ്ഥിരമായി സംഭവിച്ചു എന്നത് (ഉദാഹരണത്തിന്, സൂര്യൻ എല്ലാ ദിവസവും ഉദിച്ചു എന്നത്) ഭാവിയിൽ അത് സംഭവിക്കുമെന്ന് യുക്തിപരമായി ഉറപ്പുനൽകുന്നില്ല. പ്രകൃതിയുടെ ഏകീകൃത സ്വഭാവത്തിലുള്ള നമ്മുടെ വിശ്വാസം (ഭാവിയിലെ സംഭവങ്ങൾ മുൻകാല സംഭവങ്ങളോട് സാമ്യമുള്ളതായിരിക്കും) യുക്തിപരമായ അനിവാര്യതയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതല്ല, മറിച്ച് ആചാരത്തെയോ ശീലത്തെയോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണെന്ന് ഹ്യൂം വാദിച്ചു. ഈ പ്രശ്നം, എത്ര ശക്തമായ തെളിവാണെങ്കിലും, പുതിയതും വിപരീതവുമായ തെളിവുകളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ആഗമനവാദപരമായ നിഗമനങ്ങൾ എപ്പോഴും തിരുത്തലിന് വിധേയമാണെന്ന് എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. ഈ അന്തർലീനമായ അനിശ്ചിതത്വം അനുഭവപരമായ അറിവിന്റെ ഒരു അടിസ്ഥാനപരമായ വശമാണ്.

ഉപസംഹാരം
നിഗമനവാദവും ആഗമനവാദവും നമ്മുടെ വൈജ്ഞാനിക ആയുധശേഖരത്തിലെ ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത ഉപകരണങ്ങളാണ്. അറിവ് നിർമ്മിക്കുന്നതിൽ ഓരോന്നിനും നിർണായകവും എന്നാൽ വ്യത്യസ്തവുമായ പങ്കുണ്ട്. ഔപചാരിക വ്യവസ്ഥകൾക്കും ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ തെളിവുകൾക്കും സ്ഥാപിതമായ സത്യങ്ങളുടെ പ്രയോഗത്തിനും ആവശ്യമായ ഉറപ്പും, യുക്തിപരമായ കാർക്കശ്യവും, ആന്തരിക സ്ഥിരതയും നിഗമനവാദം നൽകുന്നു. പൊതുവായ തത്വങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രത്യേക അനന്തരഫലങ്ങൾ ഉരുത്തിരിച്ചെടുക്കാൻ ഇത് നമ്മളെ അനുവദിക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, ആഗമനവാദം അനുഭവത്തിൽ നിന്ന് പഠിക്കാനും, ലോകത്തിലെ പാറ്റേണുകൾ തിരിച്ചറിയാനും, പുതിയ ഉൾക്കാഴ്ചകളും, അനുമാനങ്ങളും, സിദ്ധാന്തങ്ങളും ഉണ്ടാക്കാനും നമ്മളെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് പൂർണ്ണമായ ഉറപ്പില്ലാതെ, ഒരുതരം സാധ്യതയോടെയാണ്. പ്രത്യേക നിരീക്ഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് സാമാന്യവൽക്കരിക്കാൻ ഇത് നമ്മളെ അനുവദിക്കുന്നു.

സുഘടിതമായ ചിന്താവ്യവസ്ഥകൾ കെട്ടിപ്പടുക്കാനും, അജ്ഞാതമായവ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യാനും, യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതകൾ മനസ്സിലാക്കാനും നമ്മളെ ഈ ചിന്താപദ്ധതികൾ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. നിരീക്ഷണം എങ്ങനെ സാമാന്യവൽക്കരണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നുവെന്നും, അത് വീണ്ടും പരീക്ഷിക്കാവുന്ന പ്രവചനങ്ങളിലേക്ക് എങ്ങനെ നയിക്കുന്നുവെന്നും, ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ ഏത്‌ രീതിയിൽ പരിഷ്കരിക്കുന്നുവെന്നും ഇത് കാണിക്കുന്നു. നിഗമനാത്മകവും ആഗമനവാദപരവുമായ യുക്തിയിൽ പ്രാവീണ്യം നേടുന്നത് വിവരങ്ങൾ വിമർശനാത്മകമായി വിശകലനം ചെയ്യാനും, ശക്തമായ വാദങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനും, ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളിലും, ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണം മുതൽ ദൈനംദിന പ്രശ്നപരിഹാരം വരെ, യുക്തിസഹമായ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാനുമുള്ള നമ്മുടെ കഴിവിനെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. l